Zeven jaar geleden droomde ik met mijn vriend van een leven in het buitenland. We wilden graag een tijd in een zonnig land wonen en werken, liefst in een stad en aan zee. Zo kwamen we op Barcelona. Nog geen maand later kreeg mijn vriend spontaan een baan aangeboden in deze stad. We verhuurden ons huis, ik regelde dat ik mijn trainingswerk op afstand kon voortzetten, we pakten al wat we nodig hadden en vlogen met ons 11 maanden oude zoontje een nieuw avontuur tegemoet.

Verandering is voor mij een essentieel onderdeel van mijn leven. Mijn nieuwsgierigheid naar wat er nog meer mogelijk is, zorgt er iedere keer weer voor dat ik nieuwe paden onderzoek en insla.
Dit begint met een beeld; een voorstelling van hoe het er voor mij zo ideaal mogelijk uit zou zien. Als een kind geef ik mijn fantasie vrij spel. Alles kan. Ik zie de omgeving waar ik ben en de sfeer die er hangt, de mensen die ik ontmoet, de activiteiten die ik onderneem en de dingen die er zijn. Ik schuur en schaaf aan dit beeld tot het me zodanig enthousiast maakt dat ik het daadwerkelijk in de praktijk wil brengen. Hierbij ga ik na of het ook aansluit bij de situatie waarin ik me op dat moment begeef. Zo kan ik bijvoorbeeld een prachtig beeld maken van een solo-reis door Azië. Maar zodra ik dit beeld check met mijn gevoel, weet ik dat ik er niet echt enthousiast over ben. Een lange tijd weg bij mijn gezin biedt mij op dit moment geen geluk.
Zo werken mijn fantasie en gevoel samen om mijn leven de ideale richting te geven. En als dit team voor goud gaat, is het niet meer te stoppen. Dan is het alsof er een verbinding wordt gemaakt die zodanig klopt dat het niet meer dan logisch is dat het gemaakte beeld in de praktijk wordt gebracht. En het interne ‘maar stemmetje’ dat me vertelt dat ik het niet kan of dat het me niet lukt, het mag er ook zijn. Ik maak er een ‘doem-scenario’ beeld van waarbij mijn gevoel me vertelt dat het niet goed voelt. Daarmee weet ik dat het geen doel van me zal zijn en het dus niet op mijn koers ligt. Ik geef het een plek ergens langs de zijlijn en leg mijn focus op de richting die me geluk brengt. Ik kies voor goud.

Kim Kroone
Trainer en Coach bij het Ministerie van Mogelijkheden